Opinie: ‘Defaitisme past niet bij een vooruitgangsbeweging’

Nederlagen doen pijn. Alle inzet om tot iets mooiers te komen lijkt even verloren en een veelbelovende toekomst lijkt op zo’n moment vanuit de teleurstelling verder weg dan ooit. Go Ahead Eagles weet er alles van, zeker na de wedstrijd tegen PEC Zwolle van 19 maart. Thuis verliezen van je grote rivaal is echt pijnlijk. Omdat je zoveel gemeen hebt, en ook omdat je zoveel verschilt. Na de wedstrijd van GAE tegen Zwolle hoorde ik van verschillende kanten de opmerking: “Jammer van die verliespartij, Ik ben voor een andere club maar hopelijk degradeert GAE niet, die prachtige, waardevolle volksclub moet behouden blijven voor de Eredivisie”. “Jullie zijn zo’n prachtige club met historie en vechtlust”. Het leek wel alsof men het over de Partij van de Arbeid had, zeker gezien de verschillende opmerkingen die ik over die mooie volkspartij kreeg voor en na de verkiezingsdag.

“Ik stem anders nooit PvdA, nooit eerder zelfs maar ik heb de partij en Asscher nu gesteund”, “Ik heb iets anders gestemd maar de PvdA is een belangrijke partij, de sociaal-democratie is onmisbaar in Nederland”, “Jullie hebben het goed gedaan in de afgelopen 4,5 jaar, jullie hebben gestreden en we zijn er in Nederland weer redelijk bovenop en daarom overweeg ik voor het eerst de PvdA”. Dit is slechts een bloemlezing van de vele reacties die ik kreeg tijdens het campagnevoeren en na de verkiezingen, van mensen die normaal niet automatisch op deze partij stemmen. De reacties en de steun in het land bleken op 15 maart goed voor 9 zetels in de Tweede Kamer. Helaas. Dat is een pijnlijke nederlaag als je bekijkt waar de partij vandaan komt en wat de partij gepresteerd heeft. Maar dit is de uitslag. En toch is het geen reden om de kop te laten hangen of nog erger: om de witte vlag te hijsen. De PvdA en de sociaal-democratie zijn na 15 maart harder nodig dan ooit, ondanks het forse en pijnlijke verlies.

Zoals GAE na verlies gewezen wordt op haar aanstaande aftocht naar een lagere divisie, zo wordt de PvdA na verkiezingsnederlagen altijd gewezen op haar gebreken en door anderen gewenste aftocht. Dat is overigens iets dat bij alle partijen gebeurt na forse nederlagen. De opheffings- of fusiediscussies zijn D66, VVD, CDA en GroenLinks ook niet vreemd na verlies van de kiezersgunst in respectievelijk 2006 en 2012. Het kan blijkbaar verkeren als partijen na dergelijke tegenslagen goed naar zichzelf kijken en de rust bewaren. Deze partijen zijn electoraal zichtbaar hersteld na perioden waarin commentatoren geen cent voor hun toekomst gaven en vrijblijvend fusies of opheffing begonnen voor te stellen. Niks is overigens gevaarlijker voor voetbalteams om letterlijk te luisteren naar de adviezen van laat-op-de-avond-commentatoren zoals Derksen en Van der Gijp. Dat is niet anders bij een politieke partij, die zuur commentaar mag verwachten van types als Rottenberg, Peper en Oudkerk. Langs de kant is het altijd makkelijk commentaar leveren op de prestaties binnen het veld.

Een vergelijking tussen GAE en de PvdA gaat natuurlijk deels mank maar er zijn ook echt overeenkomsten. Het prachtige GAE probeert met voetbal te vermaken maar is eigenlijk ook echt meer dan alleen een voetbalclub. De PvdA zet zich in om een land sociaal, ontwikkeld en toekomstgericht te maken. En is ook meer dan alleen een partij. Beide spelen voorwaarts en staan voor gevoel en waarden en willen strijd leveren voor hun doel. Defaitisme past dan ook niet bij een vooruitgangsbeweging onder druk. Niet bij GAE en niet bij de PvdA.

Beide zijn springlevend, ook na forse nederlagen die pijn doen. Die horen erbij en die hoor je te incasseren. Daarna bekijk je hoe je die de volgende keer voorkomt of hoe je verbetering toont. GAE zal daarom ook altijd die mooie volksclub blijven, in welke divisie ze ook speelt en ondanks nederlagen die eerder sterker maken dan zwakker. De PvdA zal ook in verkleinde vorm blijven staan voor haar waarden, voor gelijke kansen voor iedereen, voor toekomst en perspectief in onderwijs en werk en zal daarbij proberen een grote, brede groep Nederlanders aan te spreken, zoals het een volkspartij betaamt. Beide kunnen ze incasseren en nederlagen omzetten naar verbetering voor de grote groep mensen voor wie ze blijven strijden.