Kiezers één voor één naar de stembus krijgen voor een ander Europa

Komende donderdag kiezen we een nieuw Europees Parlement en Deventer kandidaat Gerard Oosterwijk probeert de kiezers één voor één naar de stembus te krijgen. Of het nu ’s middags op de Brink is of ’s ochtends vroeg bij het station, Gerard knoopt het gesprek aan met voorbijgangers. In een minuut legt hij aan hen uit, waarom stemmen deze verkiezingen zo belangrijk is. ‘Laat je niet meeslepen in de discussie voor/tegen of meer/minder Europa, het gaat om welke EU we willen hebben met z’n allen. Het huidige Europa draait te veel om markt en kijkt niet meer naar wat voor gewone mensen van belang is’ aldus Oosterwijk. ‘We verdienen ons geld in Europa, maar dit voordeel wordt niet eerlijk verdeeld. Grote bedrijven profiteren het meest en werknemers krijgen te maken met oneerlijke concurrentie op de arbeidsmarkt. Ik snap daardoor heel goed waarom de steun voor de EU zo laag is.’

De opkomst voor de vorige Europese verkiezingen was met 34% erg laag en het ziet er niet naar uit dat het deze keer beter wordt. ‘Het is zonde dat zo weinig mensen hun stem laten gelden, terwijl ze wel ontevreden zijn over hoe oneerlijk de EU op dit moment werkt. Als we als burgers niet voor verandering stemmen, dan laten we Europa aan de grote internationale bedrijven die het meeste voordeel hebben bij de huidige Unie.’

De PvdA doet concrete voorstellen hoe zij een sociaal Europa wil realiseren. Zo moet oneerlijke concurrentie op de arbeidsmarkt verboden worden. ‘Werknemers uit bijvoorbeeld Polen horen in Nederland voor een Nederlands loon werken en niet via een Pools uitzendbureau voor een Pools loon.’

Eenzijdig naar begrotingstekorten kijken is niet sociaal en de PvdA wil een werkloosheidsnorm van 5% instellen. ‘Ook de overheid heeft een taak en verplichting in het terugbrengen van de veel te hoge werkeloosheid in Nederland en de rest van Europa. Dat alleen het bedrijfsleven banen kan scheppen is een neoliberale leugen, waarin wij als sociaal democraten niet meegaan. Met onze handen over elkaar zitten en hoopvol wachten tot de markt het oplost, is niet onze keuze.’